آيت‌الله سيدضياءالدين علامه
آيت‌الله سيدضياءالدين علامه فانی اصفهانی در حدود سال 1290 هجری شمسی مصادف با سال 1330 هجری قمری در شهر عالم‌پرور اصفهان و در خاندانی اهل علم به دنيا آمد. وی در نوجوانی بر اثر عشق وافر به تحصيل به فراگيری علوم اسلامي پرداخت و پس از آن به فعاليتهای سياسی و اجتماعی روی آورد.
علامه فاني اصفهاني در نجف از دروس خارج آيات عظام: سيدعبدالهادي شيرازي، سيدمحسن حكيم، سيدمحمود شاهرودي، سيدابوالقاسم خويي و ديگران استفاده برد و از آنان اجازه‌ي اجتهاد و روايت گرفت.
وي در نجف بر اثر ملازمت و تماس دائم با محقق فرزانه، آقابزرگ تهراني و استفاده از محضر او، در فنون كتاب‌شناسي و رجال موفق به نوشتن آثار ارزشمندي گرديد. استاد علامه، پس از ده سال توقف در نجف به اصفهان بازگشت و به انجام امور ديني و حل مشكلات مردم همت گماشت.
حاصل سال‌ها شاگردي آيت‌الله علامه فاني اصفهاني در محضر اساتيد صاحب‌نام، تأليف فراتر از 50 جلد کتاب بود كه برخي از آنها از اين قرارند: "تفسير ضياء تعليق بر وافي ملامحسن فيض کاشاني"، "تحقيق كتاب الوافي در شانزده جلد"، "تحقيق مجمع الرجال در هفت جلد"، "ضياءالدرايه"، "ضياءالقاري" و...
در احوال آيت‌الله علامه فاني آمده که اين عالم بزرگوار در استفاده‌ي صحيح از عمر بسيار دقت داشته و فردي کثيرالخشوع، سيرت‌طلب و مثبت‌انديش بوده است و آز را از زندگي خود حذف نموده بود.
تأسیس روزنامه ی ندای دین، تأسیس انجمن تبلیغات دینی اصفهان، تأسیس بیمارستان عسگریه، تأسیس حسینیه ی رضوی در اصفهان و تأسیس حسینیه ی اصفهانی ها در مشهد مقدس از جمله اقدامات به یادماندگی و ماندگار این عالم گرانقدر است. سرانجام خورشید این عالم بزرگ پس از 85 سال در سال 1377 غروب كرد و در كنار آرامگاه علامه مجلسی برای همیشه آرام گرفت.
شايان ذکر است که بعد از درگذشت آيت‌الله سيدضياءالدين علامه فاني اصفهاني از آراء فقهي ايشان در تدريس خارج فقه و خارج اصول براي طلاب استفاده شده که اين مجموعه‌ي آراء به‌صورت لوح فشرده در دسترس است. همچنين بعد از فوت اين عالم بزرگوار، 3 جلد کتاب ديگر هم به چاپ رسيده است.