حاج حسین اخوان طبیب

 نوشتن و گفتن درباره کسانی که زندگی پربرکت خود را سراسر وقفت خدمت به خلق خدا و محرومیت زدایی از مردم نموده اند و در تقبل انجام امور خیر پیشتاز بوده و در این راه شمع محفل هم نوعان دردمند خود شده اند، نه تنها وظیفه است، بلکه بهترین سپاس از آنهایی است که با قبول زحمت، سنگ بنای تعالی اجتماعی جامعه را پی ریخته اند.

مرحوم حاج حسین اخوان طبیب نیز از جمله افرادی است که با مشارکت در توسعه ساختمان مرکز پزشکی سیدالشهدا(ع) اصفهان ردپایی از خود در کوی احسان و نوع دوستی به جای گذاشت. حمایت و پشتیبانی مالی و رسیدگی به وضعیت بیماران نیازمند، تأمین هزینه ۲۵۰ میلیون ریالی ساختمان کبالت جدید و مشارکت در احداث ساختمان ۵ طبقه تنها گوشه ای از خدمات نیکوکارانه این خیر می باشد که اطرافیان و دوستانش از آن مطلع هستند و چه بسا کارهای نیکی که در خفا و به دور از چشم سایرین انجام داده است.

حسین اخوان طبیب به گفته دوستانش در آخرین نشست های هیئت مدیره مؤسسه خیریه حمایت و درمان بیماران سرطانی در سال ۱۳۷۵ با هیجان و قاطعیت خاصی گفته بود:

و همین طور هم شد. گویی می دانست که به زودی رخت از این دیار فانی بر خواهد بست. فرزند حاج حسین که در زمان حیات پدر الفتی دیرینه با او داشت با نقل خاطره ای از او می گوید: فراموش نمی کنم که وقت هایی که پدرم ما را با خود به محله های فقیرنشین و پرورشگاه های تهران می برد و به آن ها کمک می کرد. یکبار وقتی از پرورشگاه بیرون رفتیم، پدرم کیسه ای پر از توپ خرید و از بیرون پرورشگاه توپ ها را به داخل پرتاب کرد. فریادهای شادی بچه ها در فضا پیچید و این صدا هنوز در گوش من طنین انداز است. مرحوم اخوان طبیب در حیات شصت و دو ساله خویش با اشتغال در صنعت فرش علاوه بر ارائه خدمات شایان توجه در انجمن مددکاری امام زمان (عج)، هیئت مدیره مؤسسات خیریه مهدیه و عسکریه در بسط و توسعه ساختمان مرکز پزشکی سیدالشهدا(ع) نیز نقش ممتازی داشت. به گفته فرزندش وی در سال های آخر عمر به بیماری سرطان ناز وفارنکس دچار شد و برای علاج خویش چندی در مرکز پزشکی سیدالشهدا(ع) بستری شد. این مسأله سبب شد رئیس مرکز هر روز بر بالین مرحوم اخوان طبیب حضور یابد و ضمن عیادت از ایشان مسائل و مشکلات مرکز را از نزدیک با او در میان گذارد. از جمله اینکه از حاج حسین خواست مقدمات احداث ساختمان جدیدی را با ضریب ایمنی بالا برای راه اندازی دستگاه رادیوتراپی مرکز فراهم نماید. به گونه ای که با احداث دیوارهای بسیار عریض مانع عبور اشعه به کارکنان مرکز شود و مرحوم اخوان طبیب به گرمی از تقاضای رئیس مرکز استقبال کرد ولی تقدیر الهی چنان شد که خود آن مرحوم اولین بیماری باشد که از این دستگاه استفاده کند. به گفته فرزندش به اصرار از او خواستند که اسمش را بر سر در ساختمان بنویسند ولی او رضایت نداد چون دوست داشت تا جایی که امکان دارد کارهایش به دور از تظاهر و ریا باشد.

 

حاج حسین اخوان طبیب پس از عمری خدمت به دردمندان و نیازمندان در سال ۱۳۷۶ دار فانی را وداع گفت. پس از مرگ در دست نوشته هایش مطلب جالبی پیدا کردند که نوشته بود: «مردم باغ ها و املاک زیادی در دنیا درست کرده اند، من هم در حد توانم باغ هایی در جهان آخرت برای خودم درست کردم، باشد که خدای بزرگ مرا قرین رحمت خویش قرار دهد.»